میکرونیدلینگ

میکرونیدلینگ چیست؟

میکرونیدلینگ(Percutaneous Collagen Induction Therapy)  که به درمان تحریک کلاژن سازی یا PCI نیز معروف است نوعی روش تحریک مکانیکال جهت ترمیم آسیب های ساختاری پوست است که منجر به بازسازی بافت آسیب دیده و تغییر یافته می گردد. هدف این درمان، بهبود ظاهر و عملکرد پوست می‌باشد.

طی فرایند میکرونیدلینگ، با استفاده از سوزن های بسیار ریز، میلیون ها میکروکانال در اپیدرم و درم ایجاد می‌گردد.

وارد کردن سوزن ها به داخل پوست، باعث افزایش انتشار فاکتورهای رشد از فیبروبلاست ها، پلاکت های خونی و بهبود عملکرد فاکتورهای رشد alpha و Beta می‌گردد. این فرایند منجر به افزایش تولید کلاژن و الاستین توسط فیبروبلاست ها می شود. کراتینوسیت ها نیز به محل نیدلینگ در اپیدرم منتقل شده و در آنجا تکثیر می شوند و در نتیجه باعث افزایش ضخامت اپیدرم می گردند.

در این روش نفوذ سوزن به داخل پوست می بایست به حدی باشد که خونریزی های ظریف داخل پوستی ایجاد گردد. در میکرونیدلینگ اپیدرم سوراخ می شود اما تخریب نمی شود، بنابراین اپی تلیال در مدت زمان کوتاهی بازسازی شده و در نتیجه دوران نقاهت پس از درمان بسیار کوتاه خواهد بود.

مزایای میکرونیدلینگ چیست؟

    کاهش ریسک لک بعد از التهاب  PIH

    قابل استفاده برای تیپ های پوستی متفاوت   (Fitzpatrick I – v)

    بسته شدن سریع کانال های ایجاد شده و ریسک پایین

    دوره نقاهت کوتاه مدت

    افزایش ضخامت اپیدرم

    افزایش فاکتورهای رشد، کلاژن،  الاستین

تاریخچه میکرونیدلینگ        

تاریخچه بازسازی پوست صورت را می­توان در مصر باستان و استفاده از ماسکهای خراش دهنده­(ابریشن) دارای پودر مرمر یافت. اولین کسانی که متوجه مزایای فوق العاده نیدلینگ پوست شدند دکتر اورنتریک و همکارانش در سال 1995بودند. اصطلاح Subcision را آنها معرفی کردند.

در این روش سوزن زیرجلدی از طریق ایجاد سوراخی مجاور اسکار، زیر فرورفتگی اسکار یا چروک، فرو برده می­شود. عمل آزاد کردن پوست از چسبندگی به بافتهای عمیق، موجب بالا آمدن پوست و ایجاد زخمی کنترل شده می گردد، که در نهایت فرایند بهبود زخم آغاز شده و با تشکیل بافت همبند فرورفتگی اسکار بهبود می یابد.

دکتر آندره کامیراند و همکارانش در مقاله­ای در سال 1997 با معرفی نیدل ابریشن پیشرفته گام مهم بعدی در باب نیدلینگ پوست را برداشتند. وی به روش Tattoing و با رنگدانه همرنگ پوست نسبت به ترمیم اسکار هیپوکروم صورت اقدام نمود. پس از یک تا دو سال، آنها متوجه شدند با اینکه رنگدانه مصنوعی کاملا محو شده بود، جای آن ملانین طبیعی جایگزین شده و همچنین بافت، ظاهر و رنگ اسکار بسیار بهبود یافته بود.

این اتفاق این فکر را متبادر می­کرد که تریپاناسیون (از ریشه یونانی تریپانون: با مته سوراخ کردن) اسکارها به روش tattoing  مسئول بهتر شدن و رنگدانه سازی مجدد اسکار است.

آنها به این نتیجه رسیدند که نیدلینگ اسکار به تنهایی موجب شکستن ساختار کلاژن و تجدید و تحریک ملانین سازی می گردد.

به دنبال کشف دکتر کامیراند، دکتر  “دس فرناندس” یک استامپ نیدلینگ برای تحریک کلاژن معرفی کرد. بعدها وی غلتکی (رولر) با 70 سوزن طراحی کرد که استفاده از آن راحتتربود.

انواع میکرونیدلینگ بر اساس عمق نفوذ سوزن

    میکرونیدلینگ سطحی (جهت جوانسازی اولیه و حداکثر تا عمق 0.5 میلی متر) روی اپیدرم کانال های بسیار ریزی ایجاد می کنند که باعث می­شود فاکتورهای رشد از کراتینوسیتها آزاد شده و فعالیت آنها در اپیدرم افزایش یابد.

    میکرونیدلینگ عمقی (جهت جوانسازی پیشرفته، اسکارها، استریا… از عمق 0.5 تا حداکثر 3 میلی متر) فرایند بهبود زخم موجب می شود کراتینوسیتها و فیبروبلاستها تحریک گردند، که نتیجه آن افزایش فعالیت TGF-β3 و افزایش رشد و نمو سلول های اپیدرم، کلاژن، الاستین و GAG(گلیکوز آمین گلیکان)می باشد.

موارد منع مصرف

  – موارد منع مصرف دائم

درمان در موارد زیر نمی بایست انجام گیرد:

    واکنش های آلرژیک به مواد مورد استفاده

    بیماری های پوستی (مانند کلوئید، کهیر و …)

    سرطان پوست

    مشکلات گردش خون

    هموفیلی

    مصرف کومارین ها یا دیگر داروهای ضدانعقاد خون

    دیابت

    صرع

    بیماری های مربوط به سیستم ایمنی بدن

–  موارد منع مصرف موقت:  

    سرما خوردگی

    عفونت های تب زا یا بیماری های عفونی

    مصرف الکل یا مواد مخدر

    مصرف آنتی بیوتیک ها

    بارداری و شیردهی

    تبخال

    ورم ملتحمه

    پس از انجام جراحی زیبایی (توصیه می شود حداقل یک سال بین جراحی زیبایی و میکرونیدلینگ فاصله باشد.)

    پس از شیمی درمانی یا پرتودرمانی (توصیه می شود حداقل 8 ماه بین شیمی درمانی یا پرتودرمانی با میکرونیدلینگ فاصله باشد.)

    پس از انجام IPL یا لیزر درمانی، میکرودرم ابریژن یا درمان با استفاده از اسیدهای میوه (توصیه می شود حداقل یک هفته بین این درمان ها با میکرونیدلینگ فاصله باشد.)

عوارض جانبی

همانند تمام درمان ها، میکرونیدلینگ نیز ممکن است عوارض جانبی در پی داشته باشد، اما این عوارض معمولاً 72 ساعت پس از درمان رفع خواهند شد.

این عوارض عبارتند از:

    قرمزی و تورم: در طول روزهای اول پس از درمان ممکن است تورم و قرمزی در پوست ایجاد شود. دلیل این امر آن است که نفوذ سوزن به داخل پوست باعث ایجاد کانال های بسیار ریز در پوست شده که طی فرایند بهبود پس از درمان برطرف خواهند شد. زخم های کوچک ایجاد شده بلافاصله بسته شده و حدود 3 ساعت پس از درمان می توان از لوازم آرایشی استاندارد استفاده نمود.

    کلوئید: اگر پوست بیمار مستعد کلوئید سازی باشد، زخم های بسیار ریزی که حین درمان در پوست ایجاد می شود ممکن است منجر به بروز کلوئید در پوست گردد.

    هایپرپیگمنتیشن: در صورت قرار گرفتن در معرض آفتاب پس از درمان، ممکن است هایپرپیگمنتیشن ایجاد شود، اگرچه احتمال آن بسیار کم است. استفاده از کرم ضدآفتاب با SPF بالای 30 می تواند از بروز آن جلوگیری کند.

    تبخال: در صورتی که بیمار سابقه تبخال داشته باشد انجام میکرونیدلینگ ممکن است باعث ایجاد این ضایعه شود. استفاده از داروهای پیشگیری کننده (ضد تبخال) می تواند در جلوگیری از بروز آن مؤثر باشد.

    هماتوم (کبودی)

    التهاب

    خارش و درد خفیف

 براساس تحقیقات علمی، ایجاد کانال های بسیار ریز بر روی پوست و متعاقباً وارد کردن یک ماده دارویی به داخل آن، رویکردی نوین در حوزه جوانسازی پوست به شمار می رود. هیالورونیک اسید، کمبود طبیعی آب بدن و ذخیره کلاژن را جبران می نماید. نتایج این روش بلافاصله قابل مشاهده نیست، اما بعد از انجام چندین جلسه میکرونیدلینگ، بهبود نواحی مورد درمان کاملاً مشهود است.